به منظور بررسی تأثیر محلول پاشی پوتریسین و تنش شوری بر ویژگی های مورفولوژیک و بیوشیمیایی گیاه همیشه بهار، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری انجام گرفت. در این پژوهش تیمار پوتریسین به صورت محلول پاشی برگی در سه سطح (صفر، 1و 2 میلی مولار) و کلرید سدیم در سه سطح (صفر،75 و 150 میلی گرم بر لیتر) به صورت اضافه کردن محلول به خاک گلدان اعمال گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار های شوری و پوتریسین و اثر متقابل آنها بر صفاتی از جمله کلروفیلa، کلروفیل b و تعداد گل معنی دار بوده است. هم چنین تیمار شوری 150 میلی گرم بر لیتر ، بیشترین میزان کاهش را بر روی کلروفیل a و کلروفیل b داشته است. تیمار پوتریسین بر فاکتور های مورفولوژیک اثر معنی داری نداشت ولی تیمار پوتریسین 2 میلی مولار، بر فاکتور های بیوشیمیایی معنی دار بود. به طور کلی نتایج نشان داده است که کاربرد پوتریسین به صورت محلول پاشی روی برگ، می تواند باعث مقاومت گیاه هميشه بهار، در برابر تنش شوری شود.