برنامه ريزي استراتژيك فرآيندي است كه طي آن مديران ارشد اجرايي و عملياتي برنامه ريزي استراتژيك سازمان را طراحي مي كنند. مهمترين ويژگي اين فرآيند در ماهيت كار گروهي آن نهفته است. زيرا در قالب چنين فرآيند و كارگروهي است كه اعتقاد و باور به استراتژي سازمان شكل مي گيرد و افراد درگير در اين فرآيند، احساس تعلق و مالكيت نسبت به آن پيدا مي كنند. بعلاوه چنين فرآيندي باعث تسهيل مرحله استقرار استراتژي سازمان مي گردد. با رشد مستمر اقتصادي، اوضاع قابل اطمينان محيطي از ميان می رود و تغييرات و حوادث شتابنده‌اي در جهان اتفاق می افتد. لذا تغييرات و دگرگوني هاي سريع و پيچيده‌ جامعه و تأثير آن بر رشد و توسعه‌ شركت‌ها موجب می شود مديران توجه خود را به محيط سازمان معطوف گردانند و مفاهيمي مانند سيستم، اقتصاد، برنامه‌ريزي بلند مدت، استراتژي و فرايند مديريت استراتژيك مورد توجه صاحب‌نظران مديريت قرار گيرد. توجه به محيط، آگاهي از تاثير متغيرهاي محيطي و ارائه‌ چشم اندازي از فعاليت آينده براي سازمان‌ها، لزوم آمادگي براي برخورد با تغييرات مداوم را توجيه مي كند. وجود عدم قطعيت هاي محيطي در مسايل سازماني به لحاظ مبهم بودن و طبيعت احتمالي رخدادهاي آتي و آمادگي سازمان‌ها جهت تغيير، برخوردي متفاوت با تغيير، نوع تصميمات‌، عوامل جديد مؤثر بر تصميم‌گيري و قطعيت در مورد تغييرات آينده، توجه به استفاده از مدل مديريت استراتژيك را افزون‌تر مي‌كند. برای کسب موفقيت بلندمدت سازمانها بايد مقصدی که به روشنی بيان شده باشد، جهت گيری، و ايده ای از منابع موردنياز داشته باشند. اين مهم نيازمند اين است که مديران درک کاملی از: طبيعت استراتژی، استفاده از فرآيندهای مديريت استراتژيک و تهيه برنامه های استراتژيک، داشته و تشخيص دهند که استراتژی بطور مداوم توسعه يافته و خود را با شرايط درحال تغيير تطبيق می دهد. در این مقاله سعی شده است مراحل تدوین برنامه ریزی استراتژیک در سطح یک بنگاه بیان و تبیین گردد.