در دهه‌های اخير، توانمندسازي كاركنان به‌ يكي از دغدغه‌هاي مديران تبديل شده؛ زيرا حجم كاري مديران به‌سرعت افزايش يافته است. بنابراين مدیران باید به زيردستان خود اعتماد كنند؛ در واقع شرايط كاري و رقابت سازمان‌ها بيش از هر چيز ديگري مديران را وادار به توانمندسازي كاركنان مي‌كند. به‌طوري كه امروزه توانمندسازي كاركنان يكي از اعجازآورترين رويكردهاي توسعه منابع انساني است؛ كه منجر به بالندگي نيروي انساني و سازمان مي‌شود. توانمندسازي يك حركت دائمي است و اهميت آن همواره رو به افزايش است؛ چراكه اساس توسعه در كسب و كار امروز، همگام بودن با تغييرات اجتماعي، دستاوردهاي تكنولوژي و تقاضاي محيط رقابتي است و سازمان ها نيازمند افرادي هستند كه بتوانند بهترين استفاده از تكنولوژي پيشرفته را ارائه دهند، نوآوري‌ها را بيابند و بتوانند محصولات و خدمات خود را بهبود بخشند.
یکی از استراتژی های افزایش توانمندی کارکنان داستانگویی است. داستان ها معانی را انتقال و مبادلات اجتماعی سازمانی را شکل داده، بازسازی کرده و آن را تسهیل می کنند. تا چند سال اخیر سازمان یک سیستم مکانیکی نظام مند و سلسله مراتبی تصور می شد ولی به تازگی کتاب ها و مقالاتی در مورد کاربرد داستان سرایی در سازمان ها نوشته شده است. در این میان با ظهور تفکر پست مدرن که مدعی است سازمان مجموعه ای از داستان هاست که در هر لحظه یکی از آنها بر سازمان حاکم است و بقیه در حال فریاد برای توجه اند این رویکرد ارتقاء یافته است. از دید پست مدرن ها یک واقعیت منحصر به فرد وجود ندارد بلکه آنچه وجود دارد چرخش داستان های رقیب در سازمان است. اين مقاله در نظر دارد به بحث در مورد توانمندسازی کارکنان پرداخته آنگاه با تاکید بر رویکرد داستانگویی، کاربردها، مراحل و محدودیت های آن در سازمان ها را بیان نماید.