صنعت گردشگری یکی از بزرگ‌ترین و پربازده‌ترین فعالیت‌های اقتصادی در دنیاست که بالاترین میزان ارزش‌افزوده را ایجاد می‌کند و به‌طور مستقیم و غیرمستقیم سایر فعالیت‌های اقتصادی و فرهنگی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. صنعت گردشگری به‌تنهایی نمی‌تواند منجر به توسعه کشور شود ولی با ورود گردشگر به‌تدریج نیاز به تغییر و ایجاد امکانات برای اقامت ، جابه‌جایی و سایر فعالیت‌های مربوط به وجود می‌آید. و این باعث توسعه و رونق اقتصادی کشور می‌شود.تأمین زیرساخت‌های صنعت گردشگری مانند هر صنعت دیگری در کشورها بسیار مهم و اساسی می‌باشد. یکی از بنیادی‌ترین اصول آن ، شناختن حق گردشگری به انسان ازجمله گردشگران خارجی می‌باشد.این حق به‌عنوان یکی از حقوق اساسی بشر شناخته‌شده و برخورداری از این حق در حقوق داخلی و اسناد بین‌المللی مورد تأکید قرارگرفته است. لازمه‌ی اجرای حق گردشگری، شناسایی حقوق مهم دیگری تحت عنوان حقوق و آزادی‌های اساسی بشری است زیرا هرگاه انسان از حق گردشگری به‌عنوان یک حق فطری برخوردار باشد ولی اجازه‌ی ورود و اقامت در کشور دیگر نداشته باشد و جان و مال او در کشور محل اقامت در امان نباشد و در صورت تعرض به جان و مال او ، اجازه‌ی مراجعه به دادگاه‌های آن کشور و دفاع از حق خود نداشته باشد حق گردشگری بی‌معنا خواهد بود.