این مقاله بر آن است صلاحیت مجامع بین المللی در مقابله با تروریسم را بررسی و تحولات جدید بین المللی را مورد ارزیابی قرار دهد و نیز تعریف و مفهوم گروه های شورشی بپردازد و با توجه به آنکه کشورها تعریف خاصی با توجه به منافع خود از تروریسم ارائه کرده اند و به دنبال آن نیز هر کشوری شیوه ای خاصی برای مقابله در جامعه بین الملل در نظر گرفته اند و لیکن از جمله روشهایی که دولتها در این رابطه و یا به نوعی به بهانه مبارزه با تروریسم در جامعه جهانی استفاده می کنند قوه قهریه و راه حل نظامی می باشد. هرچند برخی دولتها به بهانه مقابله با تروریسم آشکارا به حمایت از تروریسم نیز پرداخته اند. بی تردید پس از نقض قوانین بین المللی و برخود دوگانه مجامع با کشورهای امپریالیسم نسبت به کشورهای ضعیف تر در تصمیم گیری سازمانهای بین الملل تاثیرگذار بوده و این در حالی است که عدم وجود معنی و مفهوم واحدی در این جوامع از تروریسم باعث راه فراری برای توجیه اقدامات این کشورها شده است بنابراین بررسی تاریخی نشان می دهد که دولتها در مبارزه با تروریسم موفق نبوده اند و تروریسم جامعه جهانی را همچنان مورد تهدید قرار می دهد. و این بیانگر ضعف نظام بین المللی و ناتوانی در مبارزه با تروریسم و در نتیجه آن نیز دولتها به طور یکجانبه اقداماتی را انجام می دهند و این اقدامات ممکن است در مواردی با حقوق بین الملل مطابقتی نداشته باشد.