با توجه به اهمیت کود‌های زیستی در نیل به کشاورزی پایدار و هم‌چنین تولید سالم گیاهان دارویی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفي با سه تکرار طراحی و اجرا شد. در این پژوهش تأثیر باکتری Enterobacter sp. و محلول‌پاشی سیلیس بر چگونگی تخصیص ماده خشک ریشه و اندام هوایی ریحان تحت تنش خشکی مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایش شامل تنش خشکی در سه سطح (دور آبیاری دو، سه و چهار روز) به عنوان عامل اصلی و سیلیس در چهار سطح ( شاهد، غلظت یک به ده (X6 وX 12) و یک به صد C6) و باکتری Enterobacter sp. در دو سطح (شاهد و پیش‌تیمار با باکتری) به صورت فاکتوریل در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. در چند مرحله نمونه‌گیری انجام شد. اندام های گیاه به سه بخش ریشه، ساقه و برگ جداسازی، خشک و نمونه‌های خشک‌شده وزن شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر سه‌گانه باکتری، سیلیس و خشکی برای وزن خشک برگ، ساقه، ریشه، اندام هوایی و نسبت اندام هوایی به ریشه بسیار معنی‌دار بود. بر اساس یافته ها، افزودن سیلیس با غلظت X12 همراه با بکارگیری باکتری در دور آبیاری سه روز، وزن خشک برگ را بیش از 50 درصد بهبود بخشید. هم‌چنین، کاربرد سیلیس به مقدار X 12 در شرایط بدون باکتری (شاهد) و دو روز آبیاری افزایش نزدیک به 60 درصدی وزن خشک اندام هوایی به ریشه را به همراه داشت. تیمار سیلیس با غلظت C6 همراه تلقیح باکتری در دور آبیاری دو روز نیز وزن خشک ریشه، ساقه و اندام هوایی را به ترتیب حدود 45، /38 و 50 درصد افزایش داد. در مجموع نتایج بیانگر اثر مثبت کاربرد سیلیس و باکتری اینتروباکتر در بهبود صفات مورفولوژیکی گیاه دارویی ریحان به ویژه در دورهای آبیاری بیشتر بود.