امروزه در جهانی زندگی می کنیم که انسان ها در کلینیک ها به دنیا می آیند و در بیمارستان ها می میرند جهانی که در آن فضاهای تعریف نشده روز به روز افزایش می یابند و انسان هایی که دائم به لحاظ فرهنگی –اجتماعی در حال تغیرند و آنقدر این نوع فضاها در معماری و شهرسازی امروز افزایش یافته که حس لامکانی را به افراد به ویژه کودکان القاء می کندو عدم وجود فضاهای خاطره انگیز و با هویت جهت برقراری پیوند کودک و مدرسه و فراموشی اصل سادگی در مدارس امروز ایران ، ما را به آن واداشت که میزان تاثیر گذاری خواناسازی فضا بر احساس تعلق کودکان را مورد بحث و بررسی قرار دهیم . این پژوهش در زمره تحقیقات میدانی به وسیله طرح پرسشنامه قرار دارد و با روش قیاسی انجام شده است ، جامعه آماری مورد پژوهش در مدارس چهار شهرستان استان چهارمحال و بختیاری می باشد و نتایج این پژوهش نشان دهنده آن خواهد بود که چگونگی طراحی فضاهای خاطره مند برای کودکان جهت افزایش احساس تعلق کودک به اینگونه فضاهای خاص موثر بوده و خواناسازی فضاها جهت افزایش حس تعلق کودکان مورد اهمیت می باشد که این موضوع نقش اساسی جهت پیوند بین کودکو خانه دوم (مدرسه) خواهد داشت