استفاده از زیست توده بعنوان يك منبع انرژي نه تنها دلايل اقتصادي (جائيكه سوخت به آساني و با قيمت ارزان در دسترس است)، بلكه بدلايل توسعه اقتصادي و زيست محيطي نيز جذاب مي‌باشد. سيستم‌هايي كه بيوماس را به انرژي قابل مصرف تبديل مي‌كنند، مي‌توانند در ظرفيت‌هاي كوچك بصورت كارآيي عمل نمایند. زیست توده يك منبع تجديدپذير بومي است كه به هيچ يا اندك تغير خارجي نياز دارد. همچنين صنايع كشاورزي و جنگلداري كه ذخاير اصلي زیست توده هستند، فرصتهاي اساسي را براي توسعه اقتصادي مناطق روستايي فراهم مي‌كنند. يكي از موارد استفاده از انرژي زیست توده، احتراق مستقيم آنها مي‌باشد. احتراق مستقيم نسبت به روشهاي ديگر استفاده از زیست توده داراي مزيتهايي مي‌باشد كه عمده‌ترين آن تبديل سريع انرژي نهفته در منابع زیست توده به انرژي گرمايي است. علاوه بر آن نسبت به روشهاي ديگر عمدتاً داراي فن‌آوري ساده‌تر و كاربردي‌تر مي‌باشد. ضمنأ این فن‌آوری برای انواع سوختهای جامد قابل استفاده است. در این مقاله به انواع روش های احتراق مستقیم و ویژگی های هرکدام از آنهه پرداخته شده است. در بسیاری از کشورها در قاره اروپا، زباله سوز ها با بازیافت حرارت یا انرژی حاصل از زباله ها (EfW ) یکی از مهمترین روش های دفع می باشند. حرارت ممکن است مستقیمأ برای حرارت محلی، یا برای تولید برق ( اغلب در نیروگاه CHP) استفاده شود. کشور هایی که برنامه های بازیافت موفقیت آمیزی دارند، اغلب به موازات آن در EfW هم رشد و توسعه چشمگیری دارند. حدود 60-30% از دفع MSW در بیشتر کشورهای اروپای غربی به این طریق است.