بررسی روند پایداری چهار باغ اصفهان (از صفویه تا معاصر)
سمیرا میری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه
طیبه حاتمی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه
علی علایی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه
سیروس میری - عضو سازمان جهاد کشاورزی استان کرمانشاه

چکیده مقاله:
بهترین راه درک فضای شهری با توجه به تمامی ابعادش دنبال کردن فرآیند شکل گیری آن است در فرآیند تکامل و شکل گیری است که می توانیم هندسه فیزیکی را با هندسه هایا جتماعی و نمادین ربط دهیم و این ناشی از سنن معماری و مورفولوژی شهری است که به نظریه تاریخ دار بودن بافت شهری شکل داده اند بیشترین رشد و گسترش ره ها در داخل کشور در طی 50 سال گذشته همراه با افزایش جمعیت و مهاجرت از روستا به شهر اتفاق افتاه است اما توسعه شتابناک شهر در دهه های اخیر بدون تناسب با محیط طبیعی صورت گرفته است و به نوعی بافت مصنوعی بر عرصه های طبیعی غلبه یافته است با توجه به اهمیت محور چهارباغ در پیکره بندی شهر اصفهان این پژوهش به شناسایی نقاطض عف و قوت در روند توسعه شهر اصفهان در همپیوندی با محور چهار باغ (از دوران صفویه به بعد) پرداخته و میزان مطابقت روند توسعه با شاخصه های پایداری در دوره های صفویه، پهلوی، پس ازا نقلاب و معاصر بر اساس مدل swot بررسی و راهکار ارائه شده برنامه ریزی برای طرح توسعه آتی شهر بر اساس تجارب گذشته در جهت پایداری می باشد.