دانش بومي بخشي از فرهنگ يک سرزمين است که شيوه هايي ازچگونگي سازگاری يك جامعه نسبت به شرايط زيست بوم را دربرمي گيرد. از آنجایی که اين دانش نتيجه سال ها تجربه و مشکل گشايي براساس آزمون و خطا بوسيله گروه هايي از مردم در حال فعاليت بوده است، لذا ايشان آنرا اساسي برای تصميم گيری ها وحل چالش های پيش روی خود قرارداده اند؛ که با از بین رفتن هریک از آنها، چه مرد و چه زن، اطلاعات عظیمی از دانش بومی آن محل از دست داده می شود؛ لذا این مطالعه با توجه به دانش بسیار ارزشمند جوامع محلی، در مرتع ییلاقی چهارباغ استان گلستان انجام شده است. شیوه اصلي مطالعه در این تحقیق، مصاحبه با ‌خبرگان ‌محلي ‌همراه ‌با ‌مشاهده بوده است. اطلاعات گوناگون گیاهان از جمله مصارف دارویی و نحوه استفاده توسط افراد بومی منطقه، جمع آوری گردید. . انتخاب افراد برای مصاحبه، هدفمند بوده و در‌ مصاحبه ها،‌ پرسش ها ‌با‌ محوريت‌گیاهان‌ ‌دارويي‌ طراحي بوده ‌و ‌در ‌هر‌حالت ، ‌نام‌ محلي گیاهان، ‌زمان، ‌محل ‌و ‌شکل ‌رويش، ‌گیاهان ‌همراه، ‌زمان ‌جمع آوری، ‌اندام ‌مورد‌ استفاده، ‌نحوه ‌آماده سازی، ‌مقدار ‌مصرف، ‌نحوه ‌مصرف‌ و ‌خواص‌گیاهان‌ مورد پرسش قرار و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج نشان داد که از گیاهان دارویی موجود در منطقه، تعداد 25 گونه دارویی توسط بومیان منطقه در جهت مصارف درمانی مورد استفاده قرار می گیرد. تیره های Labiatae، Compositae و Legominosae به ترتیب بیشترین درصد را به خود اختصاص داده و مهمترین فرم های رویشی به ترتیب، علفی، بوته ای و درختچه می باشد. تیپ بیولوژیک کریپتوفیت بیشترین سهم را در بین گیاهان مذکور داشته؛ همچنین از لحاظ قسمت های مورد استفاده ،اندام های هوایی گیاهان (سرشاخه گلدار، برگ، گل، دانه) بیشترین استفاده را به خود اختصاص داده و بیشترین کاربرد دارویی گیاهان، جهت درمان بیماری های گوارشی و بیماری های کم خونی و فشار خون می باشد.